کد مطلب:78019 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:97

و قال علیه السلام: «من اصبح علی الدنیا حزینا فقد اصبح لقضاء الله ساخطا و من اصبح یشكو مصیبه نزلت به فانما یشكو ربه و من اتی غنیا فتواضع له لغناه ذهب ثلثا دینه و من قرا القرآن فمات، فدخل النار، فهو ممن كان یتخذ آیات الله هزوا و من لهج قلبه بحب الدنیا التاط قلبه منها بثلاث: هم لایغبه و حرص لایتركه و امل لایدركه.» یعنی و گفت علیه السلام كه كسی كه صبح كرد در حالتی كه اندوهناك باشد بر فقد دنیا، پس به تحقیق كه صبح كرده است در حالتی كه خشم كننده مر قضای خدا را و راضی نیست به قضای او و كسی كه صبح كرد در حالتی كه شكایت كند از مصیبتی كه نازل شده است به او، پس شكایت نكرده است مگر از پروردگار خود و كسی كه بیاید به سوی شخص مالداری یعنی توكل به او كند، پس تواضع و فروتنی كند از جهت مال داشتن او، رفته است دو ثلث دین او، زیرا كه ضایع كرده است اعتقاد به جنان و عمل به اركان را، زیرا كه اتیان به خلق و تواضع خلق از جهت مال، اعراض از خدا است به سوی خلق كه به منزله ی شرك است و فساد

[صفحه 1280]

اعتقاد و تواضع خلق به جهت مال به منزله ی عبادت است از برای غیر خدا و فساد است به عمل به اركان، اگر چه اقرار به لسان به ربوبیت او نداشته باشد، پس رفته است از او دو ثلث دینش و كسی كه بخواند قرآن را پس بمیرد و داخل گردد به آتش به سبب خواندن قرآن، پس آن خواننده ی قرآن از كسی بوده است كه برداشته است آیات خدا را از روی استهزا و سخریه كردن و الا خواندن قرآن موجب دخول بهشت است نه آتش و كسی كه حریص شد دل او در دوستی دنیا، چسبیده است و لازم گشته است از دنیا به سه چیز: اندوهی كه منفك نشود از آن و حرصی كه وانگذارد آن را و آرزویی كه در نیابد آن را.

صفحه 1280.